عسلویه :
روستاهای مسی
اخند
موقعیت ی: روستای اخند (Akhand ) مرکز دهستان اخند بخش مرکزی شهرستان عسلویه می باشد.
وجه تسمیه: برخی بر این باورند که در گذشته مکان زندگی و فعالیت علمی ملاهای محلی شافعی مذهب، که به آنها یا آخند می گفتند، بوده است.
موقعیت طبیعی: این آبادی جلگه ای در موقعیت جغرافیایی ۵۲ درجه و ۴۵ دقیقه و صفر ثانیه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۲۶ دقیقه و ۱۰ ثانیه عرض شمالی واقع شده و ارتفاع نسبی آن از سطح دریا ۲۲ متر است.|
آبشار درزو، تنها دیدنی های این روستای محروم هستند. رودخانه خور شور از ۷ کیلومتری جنوب غرب آن گذشته و به خلیج فارس می ریزد. از شمال به تنبو شرقی، از جنوب به بستانو، از مغرب به دهنو و از شرق به روستای خیارو محدود می گردد.
محمد جعفر حقایق نگار خورموجی (۱۲۳۵-۱۳۰۱ ق.)، محقق و مورخ عصر ناصری، نام این روستا را به شکل اخند ثبت کرده و آن را از
باوک عسلویه دانسته است.»۱
میرزا حسن حسینی فسایی (۱۲۷۳-۱۳۱۶ق.)، تاریخنگار عصر ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام اخند و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار می گوید: اخند: ۳ فرسخ مشرقی عسلویه است.»
جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر، در سالهای ۱۹۱۳-۱۹۱۴م. در باره آن می نویسد:
نام روستا: اخند؛ جایگاه: یک یا ۲ میل شرق تنگ شرزه ؛ خانه ها، درآمدها: ۲۶۰ خانه. ۳۰ خانه را یهودیها ست دارند. اخند دارای ۱۵ شتر، ۱۳۰ الاغ، ۲۸۰ گاو، ۳۰۰۰ گوسفند، ۱۵۰۰۰ بن نخل و ۲ چشمه آب گوارا و ۳۰ حلقه چاه درخور آشامیدن به عمق دو سه قامت، ۱۰ حلقه چاه برای آبیاری تنباکو.»؟
عبدالرزاق محمد صدیق در باره آن می نویسد:
روستای آخند: در ۵ کیلومتری شمال روستای بوعسکر واقع شده است. در آن ۴۰ خانه وجود دارد، که با سنگ و گل ساخته شده اند. ساکنان آن اعراب سنی شافعی مذهب هستند، که به زبان عربی سخن می گویند. جمعیت ساکنان آن به طور تقریبی ۱۰۰ نفر می باشند.»ه سال
جمعیت
۱۳۲۹
۶۴۵ نفر
۱. حقایق الاخبار ناصری، ۹۶. ۲. فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/
۲ . ٣. در اصل: تابخ ۴. راهنمای خلیج فارس، ۲۹۵-۲۹۶. ۵. صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس، ۳۰۴.
۱۶۰ : عسلویه
عسلویه : ۱۶۱
۱۳۳۵
. ۱۳۴۵
۱۳۵۵ ۱۳۶۵
. ۱۳۷۵
. ۶۴۶ نفر (۳۲۲ مرد، ۳۲۴ زن)
۱۱۰ خانوار و ۵۵۴ نفر
. ۱۳۴ خانوار و ۶۷۴ نفر
.۱۴۵ خانوار و ۱۱۲۹ نفر
۲۲۳ خانوار و ۱۵۷۱ نفر ۱۳۸۵ ۴۵۵ خانوار و ۲۴۹۲ نفر (۱۳۱۴ مرد، ۱۱۷۸ زن) ۱۳۹۰ ۶۱۸ خانوار و ۲۹۱۸ نفر (۱۴۶۸ مرد، ۱۴۵۰ زن) سواد: نرخ باسوادی در آن ۸۰
/ ۸۱٪ می باشد، که در مردان ۸۶
/
۰۷٪ و در ن ۷۵
/ ۵۱٪
است. گویش و مذهب: اهالی این روستا به زبان عربی سخن گفته و شافعی مذهب می باشند.
اقتصاد: در این روستا دهیاری مستقر می باشد. روستاییان از طریق صید و ماهیگیری، کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند. حدود ۴۰۰ اصله نخل دیم دارند و در زمین های دیم آن جو و گندم کشت می شود. چاههای آن کم عمق بوده و آب آنها شیرین است.
آثار تاریخی:
1. آب انبار اخند: این بنای تاریخی در روستای اخند واقع شده و قدمت آن به قرون نخستین اسلامی تعلق دارد.
و ۴۴ دقیقه و ۸ ثانیه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۲۷ دقیقه و ۲ ثانیه عرض شمالی واقع شده و ارتفاع نسبی آن از سطح دریا ۷۰ متر است.
دهکده در ۱۵ کیلومتری شهر عسلویه قرار گرفته و دره بزباز در شمال و غارگیو در ۲ کیلومتری شمال آن است.
میرزا حسن حسینی فسایی (۱۲۷۳-۱۳۱۶ق.)، تاریخنگار عصر ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام بزباد و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار می گوید: بزباد: 1 فرسخ و نیم مشرق عسلویه است.»۱
جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر، در سال های ۱۹۱۳-۱۹۱۴م. در باره آن می نویسد:
نام روستا: بزباز، جایگاه: ۲ میل از ده نو، در سمت شمال دره است؛ خانه ها، درآمدها: ۵۰ خانه و اهالی دارای ۳۰ الاغ، ۷۰ گاو، ۱۵۰۰ گوسفند و ۳۰۰۰ بن نخل دارند. و ۳ حلقه چاه به عمق ۲ یا ۳ قامت.»۲
عبدالرزاق محمد صدیق در باره آن می نویسد:
روستای بزباز: در ۶ کیلومتری شرق روستای ده نو واقع شده است. در آن ۳۰ خانه وجود دارد، که از سنگ و گل ساخته شده اند. اهالی آن اعراب سنی شافعی مذهب اند، که به زبان عربی سخن می گویند. جمعیت ساکنان آن تقریبا ۱۰۰ نفر می باشد. و در این روستا، مکانی وجود دارد که مومیایی از آن می چکد، که برای ترمیم استخوان ها و شکسته بندی از آن استفاده می شود.»"
بزباز
موقعیت ی: روستای بزباز (Boz Baz) مرکز دهستان نای بند بخش چاه مبارک شهرستان عسلویه می باشد.
وجه تسمیه: بزباز در زبان فارسی، به معنی کسی است که بز را تعلیم بازی و جست و رقاصی می دهد.
موقعیت طبیعی: این آبادی جلگه ای در موقعیت جغرافیایی ۵۲ درجه
۱. فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/ ۲ . ۲. راهنمای خلیج فارس، ۲۹۵. ۳. صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس، ۳۰۴.
۱۶۲ : عسلویه
عسلویه ، ۱۶۳
. ۱۳۲۹
. ۱۳۳۵
سال
جمعیت
. ۱۹۲ نفر ۸۵ نفر (۴۳ مرد، ۴۲ زن)
۱۹ خانوار و ۸۳ نفر . ۱۹ خانوار و ۱۱۲ نفر
۲۲ خانوار و ۱۵۴ نفر
. ۳۷ خانوار و ۲۱۱ نفر ۱۳۸۵ ۹۱ خانوار و ۳۹۴ نفر (۲۲۳ مرد، ۱۷۱ زن) ۱۳۹۰ ۲۱۶ خانوار و ۸۰۵ نفر (۴۲۵ مرد، ۳۸۰ زن) سواد: نرخ باسوادی در آن ۸۹
/ ۵۱٪ می باشد، که در مردان ۹۳
/
۱۲٪ و در ن ۸۵
/ ۲۸٪
است. گویش و مذهب: اهالی این روستا به زبان عربی سخن گفته و شافعی مذهب می باشند.
. ۱۳۴۵ . ۱۳۵۵
۱۳۶۵ ۱۳۷۵
شرق به آبادی صفیه محدود می گردد.
محمد جعفر حقایق نگار خورموجی (۱۲۳۵-۱۳۰۱ ق.)، محقق و مورخ عصر ناصری، نام این روستا را به شکل بساطین ثبت کرده و آن را از توابع لارستان و سبعه دانسته است.»۱
میرزا حسن حسینی فسایی (۱۲۷۳-۱۳۱۶ق.)، تاریخنگار عصر ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام بساتین و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار می گوید: بساتین: ۳ فرسخ میانه جنوب و مشرق عسلویه است.»؟ عبدالرزاق محمد صدیق در باره آن می نویسد:
روستای بساتین: از توابع منطقه بنی مالک است . آبادی در ۳ کیلومتری جنوب شرقی روستای حاله نابند و در ساحل خلیج فارس واقع گردیده است. و ۱ متر از سطح آن مرتفع تر می باشد.
در این روستا ۱۵۰ خانه به چشم می خورد، که از گل و سنگ ساخته شده اند. گاه در میان آنها منازلی از سنگ و سیمان هم وجود دارد. در آن قلعه ای بزرگ وجود دارد، که متعلق به ساکنان اولیه و بانیان آن می باشد.
اهالی آن عرب سنی شافعی هستند. افزون بر آن، مهاجرینی از سرزمین بحرین نیز در آن اقامت دارند. همه ساکنان روستا به زبان عربی سخن میگویند.
عشایر: آل فرح، آل کود، آل سعید، آل بحری، آل شریفات، آل مظهر، آل کافور، آل خلف، آل احمد، آل عبدالهادی، آل یوسف.
منابع درآمد: منابع درآمد روستاییان، به ترتیب عبارتند از: کشت گندم، جو، پیاز، ذرت، سبزیجات، خربزه، هندوانه و تنباکو؛ به اضافه
بساتین
موقعیت ی: روستای بساتین (Besatin) از توابع دهستان نای بند بخش چاه مبارک شهرستان عسلویه می باشد.
وجه تسمیه: بساتین، در زبان عربی، جمع واژه بستان بوده و به معنای باغات و باغها می باشد. در ضمن، نام شهری در جمهوری عربی مصر است.
موقعیت طبیعی: این آبادی کرانه ای در موقعیت جغرافیایی ۵۲ درجه و ۳۹ دقیقه و ۴۵ ثانیه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۲۳ دقیقه و ۱۰ ثانیه عرض شمالی واقع شده و ارتفاع نسبی آن از سطح دریا ۹ متر است.
رودخانه خورشور از ۲ کیلومتری شمال شرق آن گذشته و به خلیج فارس می ریزد. از شمال به روستای هاله، از جنوب به خلیج فارس و از
حقایق الاخبار ناصری، ۱۰۴. ۲. فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/ ۲ .
۱۶۴ ، عسلویه
عسلویه ، ۱۶۵
مذهب می باشند.
برداشت. خرما از نخیلات؛ و ماهیگیری و غواصی برای صید مروارید و نیز شکار پرندگان شکاری، مانند باز و شاهین.
زمین های کشاورزی: اصریة الشرقی و اصریة الغربی، الرمث، آل بوحمید، زمین پسر احمد، زمین بحارنه، زمین جارکی، الهیوش، المصفیة، البحری، الفواصر، ابویر.
باغات خرما (خرماستانها ): بوحمید، جابر، ولد احمد، الجارکی، المصفیة، هیوش.
وادی ها: اصریة، الرمث، الفواصر، هیوش، المصفیة، ابویره.
چاههای آب: اتلیوه، الیراوه، الجارکی، آل فرح، الجابری، ولد احمد، آل بوحمید، ابویره.
برکه ها: برکه القصر که شامل ۶ برکه است و همچنین برکه حساوی.»۱ سال
جمعیت
. ۱۱۲ نفر ۲۰۸ نفر (۱۰۵ مرد، ۱۰۳ زن)
۵۲ خانوار و ۲۸۷ نفر
۵۷ خانوار و ۳۳۰ نفر
۶۵ خانوار و ۴۸۰ نفر
۶۹ خانوار و ۴۹۵ نفر ۱۰۸ خانوار و ۶۳۸ نفر (۳۲۰ مرد، ۳۱۸ زن)
. ۱۲۰ خانوار و ۹۲۲ نفر (۶۰۰ مرد، ۳۲۲ زن) سواد: نرخ باسوادی در آن ۸۲
/ ۶۱٪ می باشد، که در مردان ۹۰
/
۶۱٪ و در ن ۶۶
/ ۴۲٪
است. گویش و مذهب: اهالی این روستا به زبان عربی سخن گفته و شافعی
بستانو
موقعیت ی: روستای بستانو (Bostanu) از توابع دهستان چاه مبارک بخش چاه مبارک شهرستان عسلویه می باشد.
وجه تسمیه: در گذشته به آن بوستانو و بستان هم می گفتند. بستان در زبان عربی به معنی باغ میوه است.
موقعیت طبیعی: این آبادی جلگه ای در موقعیت جغرافیایی ۵۲ درجه و ۴۶ دقیقه و ۴۲ ثانیه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۲۳ دقیقه و ۵۳ ثانیه عرض شمالی واقع شده و ارتفاع نسبی آن از سطح دریا ۱۸ متر است.|
رودخانه رودشور از ۵ کیلومتری جنوب آن گذشته و به خلیج فارس می ریزد. دره بلند در ۲ کیلومتری شمال روستا می باشد.
میرزا حسن حسینی فسایی (۱۲۷۳-۱۳۱۶ق.)، تاریخنگار عصر ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام بستانو و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار می گوید: بستانو: ۴ فرسخ میانه جنوب و مشرق عسلویه است.»ا
جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر، در سال های ۱۹۱۳-۱۹۱۴م. در باره آن می نویسد: نام روستا: بستانو؛ جایگاه: ۲ / ۵ میل شمال غربی چاه مبارک و سمت شمالی دره؛ خانه ها، ساکنان: ۱۱۰ خانه؛ ملاحظات: دارای ۱۰ شتر، ۷۰ الاغ، ۱۰۰ گاو، ۲۰۰ گوسفند، ۴۵۰۰ نخل و ۱۲ چاه آب شیرین به عمق
۳ / ۵ تا ۴ قامت
. ۱۳۲۹
۱۳۳۵ ۱۳۴۵ ۱۳۵۵ ۱۳۶۵
. ۱۳۷۵
۱۳۸۵
فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/ ۲ . ۲. راهنمای خلیج فارس، ۲۹۹.
صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس، ۲۹۹ - ۳۰۱.
۱۶۶ ، عسلویه
عسلویه • ۱۶۷
حسین بن علی بن احمد وحیدی خنجی، آن را از توابع گاوبندی دانسته و آن را روستایی متوسط با جمعیت ۵۰۰ نفر دانسته است.۱
عبدالرزاق محمد صدیق در باره آن می نویسد:
روستای بستانه: از روستاهای تابع منطقه آل حرم است، که در ۶ کیلومتری شرق دهکده خیارو و ۶ کیلومتری غرب آبادی چاه مبارک قرار گرفته و از شمال موازی روستای بندو (متعلق به منطقه بنی مالک) است و بین این دو روستا خوری واقع شده است.
در آن ۵۰ خانه که از سنگ و گچ ساخته شده اند، وجود دارد. ساکنان سنی شافعی مذهب آن، به زبان عربی سخن می گویند. |
عشایر: آل بویوسف، آل بوعلی، آل بوسبار، آل بونصیب، آل بوطهماس، آل بوسالمین، آل بو درویش، آل بوعیدان، آل بوخماس، آل بوحمد، آل بوعاشیر
منابع کسب درآمد: از مهم ترین منابع کسب درآمد اهالی آن می توان به برداشت خرما از نخلستان، کشاورزی گندم و جو و حبوبات (مانند عدس و نخود) و ذرت و توتون و پیاز اشاره کرد. افزون بر آن، عده ای نیز به دامداری و پرورش شتر، گاو و گوسفند و نیز شکار پرندگان شکاری مانند باز و شاهین) مشغول هستند.
زمین های کشاورزی: تل الامجینی، کوت تل الحضر، الکوده، ارض شاهو، ارض آل بوشمس الدین، ارض عیسی، الکوابین، ارض جمید، ارض ربیعه، ارض آل بودرویش، ارض آل بوعیدان، ام الکرکاع، ارض السواد، ارض آل بویوسف، ارض السیاییر، ارض سلمین.
باغات خرما (نخلستانها): آل بودرویش، آخرینه، کوربیر، آل بونصیب، بورمیثه، شاهو، شمس الدین، عیسی، محمد عبیدان،
عبدالرحمن احمد، سیفو، آل بویوسف، ارض بوعلیات، السیاییر، رباع، علی موزه، حسون، آل بوحمدی، آل بوعبیدان، اسماعیل، املیان، البدیعة، الداوی.
وادی ها: ابیض، الحمر، نخل حمید، شاهو، البرکة، قاسمو، المیل
چاههای آب: طوى العجاربه، سبوت، الحاج، علوه، الحلو، محمد قاسم، الاصطل، عبود، اسماعیل، البرکة، محمود، آل بو درویش، غریب، بردی، اللمبوه، احمد ابراهیم، الاتلول، بهلول.
برکه ها: طهماس، على خلف، محمد سیار، یوسف جابر، على عبید، احمد یوسف
منابع آب: چشمه عین طاسوه، واقع در ۳ کیلومتری شمال روستا، عین الداد تو، واقع در کوههای شمال روستا، در ۵ کیلومتری آن، عین الا کریز، در ۳ کیلومتری شمال شرق دهکده، صدرالمالح، سرخ.» سال
جمعیت
. ۲۹۰ نفر ۳۲۷ نفر (۱۴۵ مرد، ۱۸۲ زن)
۸۰ خانوار و ۳۳۰ نفر . ۷۷ خانوار و ۴۰۱ نفر
. ۷۶ خانوار و ۵۵۴ نفر
۱۰۴ خانوار و ۷۵۴ نفر ۱۳۸۵ ۱۷۱ خانوار و ۹۶۹ نفر (۵۱۲ مرد، ۴۵۷ زن)
۳۰۰ خانوار و ۱۳۳۰ نفر (۶۹۱ مرد، ۶۳۹ زن) سواد: نرخ باسوادی در آن ۸۰
مشخصات
این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
زکات علم، نشر آن است. هر
وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.
همچنین
وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق
بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.
ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام چاه مبارک و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار می گوید: چاه مبارک: ۴ فرسخ میانه جنوب و مشرق عسلویه است.»
جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر، در سال های ۱۹۱۳-۱۹۱۴م. در باره آن می نویسد:
نام روستا: چاه مبارک؛ جایگاه: ۱۶ میل شمال غربی گابندی و کناره شمالی دره گابندی و به همین مسافت جنوب نابند؛ خانه ها، درآمدها: ۲۳۰ خانه. دارای ۸ اسب، ۲۰ شتر، ۱۶۰ الاغ، ۲۵۰ گاو، ۱۵۰۰ گوسفند، ۴۲۰۰۰ بن نخل و ۴ آب انبار. بزرگترین آنها موسوم به جراحی و ۲۰ حلقه چاه به عمق سه تا پنج قامت. یکی از آنها به نام چاه بابل که از همه وسیع تر و قدیمی تر است. چاه مبارک از روستاهای تمیمی به شمار می آمد و صفر فرزند مبارک در آن قلعه ای بنا نمود و بر گرداگرد قلعه، خندق عمیقی حفر گردیده.»۲
عبدالرزاق محمد صدیق، در باره آن می نویسد:
روستای چاه مبارک: مقر سابق حکومت منظقه بنی تمیم بوده است. این روستا در ۶ کیلومتری شرق روستای بستانو و به همین مسافت، در غرب دهکده سواحل قرار دارد.
در آن ۳۰۰ خانه که با سنگ و گل و گچ ساخته شده، وجود دارد. در جنوب آن قلعه حکومتی واقع شده و تمام ساکنان آن سنی شافعی مذهب هستند، که به زبان عربی سخن می گویند.
عشایر: آل بوخلیل، آل بوحمید، آب بوآدمو، آل بوبارون، آل بونجمی، انصاریون، النساسیح، آل بوالملالی، آل مناتیل، آل بوغناموه، آل
بوادریس، آل بوخماس، آل بوخماسو، آل بوعبادی، آل بوالخلیل.
منابع درآمد: از مهم مترین منابع کسب در آمد مردم آن، می توان به برداشت خرما از نخلستان ها و نیز زراعت گندم و جو و توتون و ذرت و سبزیجات (با بهره گیری از آب چاه و برکه) اشاره کرد.
زمین های کشاورزی: ارض البدو، ارض الجفر، تل العریض، بند الغدیر، الدفله، مال بره، مال شیحوه، جفر الجیرکوه، المسیل، مال غنامو، الشروکی، ارض وادی الخور، مال بوخماسو، ارض الصفروه، ارض الشیخ.
باغ های خرما (نخلستانها ): فسیل عبود، مال عبادوه، مال حمود، مال البدو، مال بارون، مال شیحوه، البرة، مال حسین، الاخریبه، مال احمدوه، مال علکو، بروة الراعی.
وادی ها: سیفی، الخور، الجعفری، اخریبة، البدو، بوغناموه، بوالخلیل، الشروکی، وجوج، تبین، الأحمیر، الحلکه.
چاههای آب: جفر حسین حمید، جفر الجیرکوه، جفر محمد خماس، جفر ابراهیم الراعی، جفر برهو القدیم، جفر الصفروه، جفر عبادوه، جفر یوسف محمد، جفر البدو، جفر یوسف علی، جفر عیال ادریس، جفر عیال حمیدوه، جفر میاد یوسف، جفر ابراهیم خلیل، جفر خماس سلوموه، جفر خمیس عبدالرحمن، جفر احمدوه.
برکه ها: مبارک، شروکی، الغرامه، الطویله، حسن آدمو، احمد کمال، محمد اسماعیل.»۱ سال
جمعیت
. ۴۲۸ نفر . ۵۴۴ نفر (۲۷۵ مرد، ۲۶۹ زن) ۱۶۵ خانوار و ۶۵۷ نفر
. ۱۳۲۹
۱۳۳۵ ۱۳۴۵
فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/ ۲ .
۱. صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس، ۳۳۲-۳۳۴.
۲. راهنمای خلیج فارس، ۲۹۹-۳۰۰.
عسلویه
۱۸۳
۱۸۲ : عسلویه
۱۳۵۵
۱۳۶۵
۱۳۷۵
. ۱۲۳ خانوار و ۶۸۴ نفر
. ۱۷۰ خانوار و ۱۳۲۴ نفر
. ۲۲۱ خانوار و ۱۷۸۶ نفر ۱۳۸۵. ۳۸۵ خانوار و ۲۳۴۳ نفر (۱۲۲۴ مرد، ۱۱۱۹ زن) ۱۳۹۰ . ۷۷۳ خانوار و ۳۳۴۸ نفر (۱۷۳۷ مرد، ۱۶۱۱ زن) سواد: نرخ باسوادی در آن ۷۸
/ ۵۱٪ می باشد، که در مردان ۸۱
/
۷۲٪ و در ن ۰۷ /۷۵٪ است.
گویش و مذهب: اغلب اهالی این روستا به زبان عربی سخن گفته و شافعی مذهب می باشند.
اقتصاد: اغلب اهالی آن در شرکتهای تابعه پارس جنوبی اشتغال دارند. در گذشته، آنان بیشتر ماهیگیر یا دامدار و کشاورز بودند.
به همراه تک درخت هایی که بر روی این تپه ها روییده، چشم هر گردشگری را به خود معطوف و مجذوب می کند.
چاه طوى الکفر، در دره وادی الخان، تپه های کوت در جنوب و جنوب غرب روستا و ۷ چاه آب شیرین در ۱ کیلومتری جنوب غربی آبادی و قبرستان های متروکه و قدیمی آن و بازمانده قلعه خشت و گلی در کنار مدرسه اسدآبادی، نشان از قدمت این آبادی در دوره ایلخانان تا قاجاریه دارد.
محمد جعفر حقایق نگار خورموجی (۱۲۳۵-۱۳۰۱ ق.)، محقق و مورخ عصر ناصری، نام این روستا را به شکل خره ثبت کرده و آن را از توابع لارستان و سبعه دانسته است.»۱
میرزا حسن حسینی فسایی (۱۲۷۳-۱۳۱۶ق.)، تاریخنگار عصر ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام خره و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار می گوید: خره: ۵ فرسخ و نیم میانه جنوب و مشرق عسلویه است.»۲
جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر، در سالهای ۱۹۱۳-۱۹۱۴م. در باره آن می نویسد:
نام روستا: خره؛ جایگاه: ۳ میل غرب جنوبی چاه مبارک و سمت جنوبی دره گابندی؛ خانه ها، ساکنان: ۱۶۰ خانه؛ ملاحظات: دارای ۱۰ شتر، ۱۰۰ الاغ، ۱۳۰ گاو، ۸۰۰ گوسفند، ۱۰۰۰۰ نخل، ۲۲ حلقه چاه به عمق ۲ تا ۳ قامت.»۲
عبدالرزاق محمد صدیق، در باره آن می نویسد:
خره
موقعیت ی: روستای خره (Kherreh) از توابع دهستان نای بند بخش چاه مبارک شهرستان عسلویه می باشد.
وجه تسمیه: خره به معنای گل و لجن و نیز آهسته یا تکه های آتش آمده است. برخی نام روستا را برگرفته از شخصی به نام فخرا»، از خاندان آل بویه دانسته اند.
موقعیت طبیعی: این آبادی جلگه ای در موقعیت جغرافیایی ۵۲ درجه و ۴۶ دقیقه و ۴۷ ثانیه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۱۹ دقیقه و ۱۱ ثانیه عرض شمالی واقع شده و ارتفاع نسبی آن از سطح دریا ۱۵ متر است.
رودخانه خورشوراز ۱ کیلومتری شمال آن می گذرد. با داشتن طبیعتی بکر، یکی از زیباترین چشم اندازهای زیبای استان بوشهر را به خود اختصاص داده است.
تپه های ماسه ای آن، در فصل بهار، با پوششی سبز رنگ از علفزارها،
حقایق الاخبار ناصری، ۱۰۴. ۲. فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/ ۲ . ٣. راهنمای خلیج فارس، ۲۹۷.
عسلویه : ۱۸۵
۱۸۴ ، عسلویه
۱۳۵۵ . ۱۳۶۵
۱۳۷۵
روستای خره: مقر سابق حکومتی منطقه بنی مالک بوده است. روستا در ۵ کیلومتری غرب تنبوی غربی و ۶ کیلومتری شرق آبادی کنار خیمه واقع گردیده است.
در آن ۵۰ خانه، که از سنگ و گل ساخته شده اند، وجود دارد. قلعه در مغرب روستا قرار گرفته و ساکنان آن همگی عرب زبان و سنی شافعی مذهب می باشند.
عشایر: آل بو شاهینو، آل بوعبدالوهاب، آل بوالداو، آل بوبلیدات، آل بوسرحان، آل بو آشیر، آل بوفرهاد، آل بومزعل، آل بواشیاله
منابع درآمد: مهم ترین منابع کسب درآمد ساکنان آن، زراعت (کشت گندم و جو و تحصیل خرما از نخل و دامداری است.
زمین های کشاورزی: ابنود نخل عبید، ام الاخروصی، السراوات، ارض سرحان، بند الشیل، زریبة مال الله، زریبة احمد على غانم، خصالنک، ارض یعقوب، النکیان
باغت خرما: جهون، الاسبخه، سالم جاسم، حسون نصیب، یوسف، الفوکی، البجاسات، ام الاخروسی، سرحان، محمد راشد، حسن زاید
وادی ها: ادعیت المحار، اعکبت الجمل، الغربی، الإخروصی،
۳۹ خانوار و ۲۰۰ نفر
۳۲ خانوار و ۱۹۶ نفر
۵۴ خانوار و ۳۷۴ نفر ۱۳۸۵. ۶۷ خانوار و ۴۸۰ نفر (۲۴۵ مرد، ۲۳۵ زن) ۱۳۹۰ ۱۱۹ خانوار و ۵۷۸ نفر (۳۰۱ مرد، ۲۷۷ زن) سواد: نرخ باسوادی در آن ۷۹
/ ۷۲٪ می باشد، که در مردان ۸۶
/
۶۷٪ و در ن ۷۲
/ ۲۷٪
است. گویش و مذهب: اغلب اهالی این روستا به زبان عربی سخن گفته و شافعی مذهب می باشند.
محیط زیست: برداشت ماسه بادی در این منطقه طبیعی، توسط روستاییان، لطمات جبران ناپذیری به جاذبه های طبیعی و ایستم آن وارد نموده است.
آثار تاریخی
1. تپه خره: سفال های موجود بر سطح تپه، عمدتأ لعابدار رنگی بوده و متعلق به قرون میانه اسلامی (پیش از ایلخانان) می باشند.
تپه کوتی: این تپه تاریخی در ۵۰۰ متری جنوب روستا واقع شده و با قدمت قرون نخستین اسلامی، به شماره ۱۹۰۶۱ در تاریخ ۲۰ اردی بهشت ماه ۱۳۸۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت گردیده است.
٣. قلعه خرابه: این بنای تاریخی، در روستای خره واقع شده و متعلق به دوره اسلامی می باشد.
۴. چاههای آب خره: این بناها در وادی شیخ روستای خره واقع شده و قدمت آن به دوره اسلامی تعلق دارند.
الاشحصیة
چاههای آب: الحلوة، الوادی، الفوکی برکه ها: ملا حسین، قدمه.»۱ سال
جمعیت
۳۱۵ نفر . ۲۱۹ نفر (۱۰۸ مرد، ۱۱۱ زن)
. ۳۷ خانوار و ۱۸۶ نفر
. ۱۳۲۹ ۱۳۳۵ ۱۳۴۵
خیارو موقعیت ی: روستای خیارو (Khiyaru) از توابع دهستان چاه
صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس، ۳۴۲-۳۴۳.
۱۸۶ ، عسلویه
ا ین بن علی بن احر
و آن را روستایی و اسیدی
و ۲ نفر و دارای مر
رای مسرج از
۱۱
مبارک بخش چاه مبارک شهرستان عسلویه می باشد.
وجه تسمیه: به شکل خیاروه هم گفته می شود و نام خود را از خیار اخذ نموده و هیچ ارتباطی با خیرو (شراب خانگی زرتشتیان) ندارد.
موقعیت طبیعی: این آبادی جلگه ای در موقعیت جغرافیایی ۵۲ درجه و ۴۵ دقیقه و ۱۷ ثانیه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۲۴ دقیقه و ۲۴ ثانیه عرض شمالی واقع شده و ارتفاع نسبی آن از سطح دریا ۱۶ متر است.
رودخانه خورشور از ۵ کیلومتری آن گذشته و دره بلند در ۳ کیلومتری شمال شرق آن است.
محمد جعفر حقایق نگار خورموجی (۱۲۳۵ - ۱۳۰۱ ق.)، محقق و مورخ عصر ناصری، نام این روستا را به شکل خیارو ثبت کرده و آن را از توابع لارستان و سبعه دانسته است.» |
میرزا حسن حسینی فسایی (۱۲۷۳-۱۳۱۶ق.)، تاریخنگار عصر ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام خیارو و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار میگوید: خیارو: ۳ فرسخ و نیم مشرقی عسلویه است.»۲
جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر، در سال های ۱۹۱۳-۱۹۱۴م. در باره آن می نویسد: |
نام روستا: خیارو؛ جایگاه: ۴ میل شمال غربی چاه مبارک و در کناره شمالی دره است؛ خانه ها، ساکنان: ۱۲۰ خانه؛ ملاحظات: ۱۰ شتر، ۶۰ الاغ، ۱۰۰ گاو، ۶۰۰ گوسفند، ۴۰۰۰ بن نخل، ۱۴ چاه دارای آب گوارا به عمق ۳ تا ۴ قامت. ۵ چاه برای آبیاری تنباکو.»"
۱/۷۷/۸۱
ذا أنا
۱۲۱
۱. حقایق الاخبار ناصری، ۱۰۴. ۲. فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/ ۲ . ٣. راهنمای خلیج فارس، ۲۹۵.
۱۸۸ ، عسلویه
عسلویه
۱۸۹
. ۱۳۵۵
. ۱۳۶۵
۲ خانوار و ۱۱ نفر . ۱ خانوار و ۳ نفر . خالی از سکنه ۳ خانوار و ۸ نفر
۱۳۷۵
۱۳۹۰
حسین بن علی بن احمد وحیدی خنجی، آن را از توابع گاوبندی دانسته و آن را روستایی کوچک در ۴۰ کیلومتری شهر گاوبندی، با جمعیت ۴۰۰ نفر و دارای مسجد و مدرسه دانسته است.
عبدالرزاق محمد صدیق، در باره آن می نویسد:
روستای دهنو: در ۴ کیلومتری روستای آخند واقع شده است. در آن ۳۰ خانه از سنگ و گل وجود دارد و ساکنان آن عرب سنی شافعی مذهب هستند، که به زبان عربی سخن می گویند.
و این روستا، در گذشته محل زندگی تعدادی از یهودیان بوده، که شمار آنان به ۱۰۰ نفر می رسید. آنان در سال ۱۹۵۰م.، در جریان مهاجرت بزرگ یهودیان به کشور اسراییل مهاجرت کردند. هنوز بخشی از بقایای خانه ها و عمارات تاریخی آنان در این دهکده برجای مانده است.»؟ سال
. ۳۰۰ نفر ۱۷۷ نفر (۸۴ مرد، ۹۳ زن)
۵۰ خانوار و ۲۶۰ نفر
۵۱ خانوار و ۲۳۶ نفر . ۴۵ خانوار و ۳۵۸ نفر
. ۵۹ خانوار و ۴۸۱ نفر ۱۳۸۵ . ۹۰ خانوار و ۵۹۶ نفر (۳۳۴ مرد، ۲۶۲ زن)
. ۲۲۴ خانوار و ۹۶۸ نفر (۴۸۶ مرد، ۴۸۲ زن) سواد: نرخ باسوادی در آن ۷۴
/ ۳۶٪ می باشد، که در مردان ۷۹
/ ۷۱٪
ده نو
موقعیت ی: روستای ده نو (Deh Now) از توابع دهستان اخند بخش مرکزی شهرستان عسلویه می باشد.
موقعیت طبیعی: این آبادی در موقعیت جغرافیایی ۵۲ درجه و ۴۴ دقیقه و ۱۱ ثانیه طول شرقی و ۲۷ درجه و ۲۷ دقیقه و ۷ ثانیه عرض شمالی واقع شده است.
میرزا حسن حسینی فسایی (۱۲۷۳-۱۳۱۶ق.)، تاریخنگار عصر ناصری، در سال ۱۳۱۱ق. این روستا را به نام دو روستای مجزای ده نو سفلی و ده نو علیا و در ردیف توابع بلوک مالکی ثبت کرده و به اختصار می گوید: ده نو سفلی: ۲ فرسخی مشرقی عسلویه است. ده نو علیا: ۲ فرسخ بیشتر مشرقی عسلویه است.» |
جان گوردیمر لوریمر، سرکنسول بریتانیای کبیر در بوشهر، در سال های ۱۹۱۳-۱۹۱۴م. در باره آن می نویسد:
نام روستا: ده نو؛ جایگاه: ۹ میل شمال غربی چاه مبارک، ۵ میل انتهای دره سمت شمال آن؛ خانه ها، ساکنان: ۷۰ خانه ؛ ملاحظات: دارای ۳ شتر، ۵۰ الاغ، ۴۵ گوسفند، ۳۰۰۰ بن نخل با چاههایی که آبشان شیرین و به کار آشامیدن می خورد و عمق ۲ یا ۳ قامت.»۲
جمعیت
. ۱۳۲۹ ۱۳۳۵ . ۱۳۴۵ . ۱۳۵۵ . ۱۳۶۵
۱۳۷۵
. ۱۳۹۰
1. فارس نامه ناصری، ۱۵۲۶
/ ۲ . ۲. راهنمای خلیج فارس، ۲۹۵
تاریخ لنجه ، ۹۴۰. ۲. صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس، ۳۰۴.
۱۹۰ . عسلویه
عسلویه . ۱۹۱
و در ن ۶۸
/ ۸۹٪
است. گویش و مذهب: اهالی این روستا به زبان عربی سخن گفته و شافعی مذهب می باشند.
زبار
موقعیت ی: روستای زبار (Zobar) مرکز دهستان نای بند بخش چاه مبارک شهرستان عسلویه می باشد.
درباره این سایت